foto: Liza Wolters
6-2-2024 

Ik noteer wat indruk op me maakt in onze dagelijkse interacties, zowel online als offline. Niet alleen vanwege de toevallige poëtische waarde of verborgen emoties in wat mensen willen delen, maar vooral wat het prijs geeft over de persoon die de woorden kiest.

Ik ben nieuwsgierig naar de kwetsbaarheid van een persoon. Alles kan iedereen overkomen, dat maakt ons in die zin allemaal gelijk. Het idee dat dat niet zo zou zijn, is een waanidee dat gelijkwaardigheid en verbinding in de weg staat. 

In mijn zoektocht naar wat universeel is; naar wat alle mensen raakt, dacht ik aanvankelijk dat het de alledaagse dingen zijn: het wachten bij de bushalte of het zetten van een kop thee. 
Maar, het is het (kunnen) verliezen van het alledaagse wat ons bindt. 

Mijn wereldbeeld vormt zich door mijn werk als kunstvakdocent op scholen, in bibliotheken en verpleeghuizen. De multiculturele achterstandswijk waar ik woon met mijn gezin en mijn jarenlange werk achter de bar heeft me erin getraind de kwetsbaarheid van een ander feilloos aan te voelen: in intonatie, woordkeuze, lichaamstaal of mislukte grap. (Dat laatste kwam vooral in de kroeg vaak voor.) 

Mijn verhouding tot de kunstwereld wordt nog altijd getekend door het idee autonoom te willen zijn en er daarom geen onderdeel van te willen uitmaken. Door mezelf constant overal buiten te (willen) plaatsen kan ik navigeren door de verschillende lagen in de samenleving, maar ontbreekt het ook aan aansluiting en erkenning. 
Bovendien is het verraderlijk niet te vallen voor de aanname van de ander dat ik de VMBO-er ben, die zich toevallig goed heeft ingelezen. 

Ik schrijf en teken, geef vorm, animeer en fotografeer, en samen vormen alle elementen een (gedachten)wereld, die zich uit in publicaties, audiovisueel werk en schilderijen. Ik maak verwijzingen tussen alle elementen; zowel inhoudelijk als visueel, het verbindt oude met nieuwe gedachten. Filosoferend op zoek naar relativering; het zien van relatie tussen oorzaak en gevolg en het begrijpen van het gevoelsleven van een ander. Hoe is het zo gekomen dat iemand zo geworden is?

In mijn werk laat ik de identiteit van de jij- en de ik-persoon structureel onbenoemd; zo kunnen het twee universele entiteiten zijn. De situatie waarin we verkeren besluit waar onze werelden elkaar kunnen raken. Soms kunnen we op begrip rekenen, soms niet.

Om te duiden om wat voor interacties het gaat, ontwikkelde ik een beeldtaal die zich verhelderd in een legenda, te vinden in mijn kunstenaarsboek ‘Het is jij of ik’. Denk hierbij aan een onsamenhangende openbare chat, contextloze tekstberichten, (on)opvallende nieuwsberichten en persoonlijke reviews van algemene plekken of producten. 

Het boek kwam uit in 2020, ten tijde van de pandemie, toen polarisatie alleen nog maar een dreiging was. 
Nu is die dreiging een voldongen feit. Als je immers maar lang genoeg blijft schreeuwen dat de samenleving verhardt, dan polariseert die vanzelf, blijkbaar. 
We leven in de keiharde werkelijkheid van een gepolariseerde maatschappij in een instabiele wereld vol ondenkbare gruwelijkheden. 

In nieuw werk voel ik me daarom genoodzaakt nog sterker een beroep te doen op empathie. Omdat ik erin geloof dat dat het enige is wat ons nog redden kan. Het maakt me in mijn nieuwe werk nog openhartiger over het ervaren van verlies en geluk. 

Momenteel werk ik aan een nieuw repertoire. Ik richt me vooral op werk dat ik kan voordragen op gelegenheden en evenementen. In het nieuwe werk laat ik momenten van geluk en verlies samenvloeien en samenvallen. 
Beeld en vormgeving is daarbij wederom niet weg te denken en werk daarom toe naar een publicatie. 

Sinds de lancering van 'Het is jij of ik' verzamel ik adressen van lezers. Ik verstuur zo nu en dan post om de lezer mee te nemen in mijn (nieuwe) werk. Afgelopen zomer ontvingen zij de "De Onverwachte Brief'" - waarin ik de thematiek van mijn werk meer belicht. Dat mijn werk op deze manier tot in de huiskamer van mijn publiek kan geraken vind ik treffend voor mijn werk. Het bevat van dezelfde zorgzaamheid, aandacht en bedachtzaamheid als wat ik in mijn werk - en leven - stop. 

Als je ook brieven wilt ontvangen, stuur mij dan vooral een mail met je adres: hello@marilouklapwijk.nl 
Back to Top